Artılar, eksiler, inişler ve çıkışlar...

 
    En klişe ayrılık cümlesidir, “Başkasını bul ve unut onu”. Hiç kimse bana şövalyelik taslamasın, hepimiz suçluyuz bu konuda. Düşünmesi, hissetmesi acı olan ayrılıktan hemen kurtulmak isteriz. Ama bu teatral oyun da karşı tarafı da unutmamak gerek.

    Ya bu olay bir iki ay sonra başınıza gelse ne olur? Tam karşı tarafı tanımaya başladığınızı ve hayatınızın bir bölümünü de olsa paylaşmayı düşündüğünüz anda size gelse ve dese “Benim kalbim başkasında kaldı ve geri alamadım” ne yapardınız?

    Bitmeden yeniye başlamak kafa karıştırmaz mı? Daha da ötesi kalp karıştırmaz mı? Kime dokunursun o anda, kimin gözlerinde kaybolmaktasındır?

    Hayatımın filmlerinden biri “Elizabethtown”. Esas kız esas oğlanın büyük başarısızlığını öğrenince teselli etmeye uğraşmaz sadece ona doğruları söyler: “ Accept it and move on”( Kabullen ve yoluna devam et). Ayrılık da başaramamak değil mi, peki o zaman sen acabalarla ve umutlarla dolu iken yolunu değiştirebilecek ve devam edebilecek misin?

-1

Beni istemiyormuş...

sıfır noktası

Hey, tahmin bile edemezsin neredeyim şu anda. Ne bir şeylere başlamaya çalışıyorum ne de bitirmeye: Sıfır noktasındayım ve kendi etrafımda tur atıyorum. Bir şehirde caddelere aval aval bakan bir turistim şu anda, anlamını bilmediğim bir umut var içimde anlık da olsa. Gülen yüzler çizesim geliyor bu sayfaya ya da dans etmek...

Evet birinden hoşlanıyorum bu aralar, ne olacağına dair en ufak bir fikrim de yok doğrusu ama en tatlı anlar da bu umuttan kaynaklanmıyor mu sanki? Sabırsız olmamak gerek (Neden mi sabırlı olmak gerek yazmadım çünkü kulakları tırmalayan bir cümle değil mi sence? Sürekli duyduğumuz, sinir bozucu iki kelimelik bir cümle: Sabırlı ol!)

Evet evet biliyorum, belki de şu ana kadar yazdığım en kötü parça olacak bu ama emin ol umurumda bile değil. İçimdeki bu neşeyi paylaşmam lazım kendimle.

İnsanın sahip olduklarını unutmaması gerekiyor başka şeyler isterken. O kadar uzun süre önüme baktım ki, arkamdaki hatta yanımdakileri unuttum. Meğersem benim ne süper arkadaşlarım varmış ve bana ne kadar çok değer veriyorlarmış.

Hayat güzel ya, sadece zor biraz...

Eskişehir'de buldum bu ilanı, ücretsiz hayat dersi lazımsa buyrun:)