Muallakta...

          İçimde garip bir his var, korkuyla karışık tanımlayamadığım bir gerginlik. Hiçbir şeyin istediğim gibi gitmediği anın içinde boğuluyorum ve elimi tutacak biri de gözükmüyor yakınlarda...
           Ağlayamamamdan hiç bu kadar nefret etmemiştim. Saatlerdir beni nostaljiye götüren şarkıları dinliyorum, acıyı düşünüyorum ama genede bir damla bile akmıyor. Belki de komik geliyordur kulağa, ağlayamadığından şikayetçi bir kız. Hiç de güzel değil bilesin, sürekli dolan eski bir bidon gibiyim şu anda ve basıncı hissediyorum her hücremde. Nefes almalıyım, nefes almalıyım, nefes ...
         
          Beni tutacak mısın? Yoksa sende diğerleri gibi kapımı bir kutu çikolata ile çalıp, gözümün önünde kutuyu bitirip, gidecek misin?